Jacobus Minor

Eikenhout; hoogte 140cm
Zuidelijke Maasstreek; ca. 1400

Beeldbeschrijving

Het beeld van Jacobus Minor is het oudste van de apostelbeelden. De afwijkende houding, de in details uitgewerkte haartooi, de plooival in het kleed en het scherp getekend gelaat wijzen op een ontstaan van rond 1400 in de zuidelijke Maastreek.

Jacobus is gekleed in een lange tunica met schoudermantel. Door de lange paralelle plooien van het kleed, de hoogzittende gordel en de hooggesloten mantel krijgt het beeld een statige uitdrukking en lijkt het langer. Toch is het beeld ca. 20 cm korter dan de andere apostelbeelden.

In de onder de mantel verscholen linkerhand draagt hij een gesloten boek en in zijn rechterhand heeft hij een volderstok . Deze laatste is door P.van Dongen vernieuwd. De neogotische polychromie is van J.L. Kusters (1886).

Levensverhaal

Jacobus de Mindere was de zoon van Alpheüs en Maria van Kleopas, de zuster van de Heilige Maagd. Een jaar jonger dan zijn neef Jezus en daarnaast klein van postuur noemde men hem Jacobus Minor (de Mindere). Dit om hem te onderscheiden van zijn naamgenoot Jacobus Major, de zoon van Zebedeüs. Hij zou erg op Jezus geleken hebben, vandaar zijn bijnaam: "broeder van de Heer". Vroom als hij was werd hij door sommigen ook de Rechtvaardige genoemd.

Samen met zijn broer Judas werd hij in het jaar '31 geroepen om het Evangelie uit te dragen.
Hij werd de eerste bisschop van de Stad van David, Jeruzalem, de stad waarin hij deelnam aan het concilie van de apostelen ('51). Hij is de schrijver van de door hem in het Grieks opgestelde canonnieke zendbrief.

Omdat hij de wetten overtreden zou hebben werd hij overgeleverd aan het volk dat hem van het tempeldak wierp, waarna men hem stenigde. Met een volderstok tenslotte benam men hem het leven.

Verering

Kerkelijke feestdag: 3 mei.


grote afbeelding
plaats